Iedereen die twee maal per week komt trainen moet speelkansen krijgen tijdens de competitiewedstrijden. Concreet betekent dit dat een speler die altijd komt trainen, de juiste attitude heeft en de wedstrijden met volle inzet speelt, elke wedstrijd zal meespelen, onafgezien van zijn technisch niveau. Hier kan dus verder geen misverstand meer over bestaan. Kampioen spelen met een jeugdploeg is fijn voor deze ploeg, maar is geen doelstelling. Spelvreugde creëren daarentegen wel. En dit kan alleen door iedereen te laten spelen.
Hier dient een nieuwe fase in de ontwikkeling van de speler zich aan: zichzelf situeren op een 'ranking', een rangorde.
In deze fase moet de speler leren: Zichzelf correct in te schatten en te plaatsen tegenover andere spelers.
De bovenstaande facetten van attitudevorming krijgen vanaf U19 veel aandacht, omdat de concrete opleiding heel dikwijls hier stopt en de spelers nadien 'uitzwermen' over de verschillende seniorenteams, waar ze als sportmannen moeten kunnen omgaan met de begrippen 'bank-zitten' en 'basis-staan'.
Ver geraken in de jeugdbeker is wel een doelstelling. Resultaten in de jeugdbeker zijn belangrijk voor de uitstraling van de club en geven de spelers de kans zich te meten met sterkere teams uit andere regio's. In deze wedstrijden kan het dus gebeuren dat enkel de 'besten' spelen en dat de 'minderen' een hele wedstrijd op de bank zitten. Veelal zal het ook zo zijn dat spelers die reeds op een hoger niveau draaien voor deze wedstrijden worden teruggehaald, zolang hun leeftijd dit toelaat. Bankzitters dienen op dat moment sportief te reageren door hun ploeg aan te moedigen en door er te staan wanneer de ploeg en hun trainer ze nodig hebben.
OOK IN DE GEWONE COMPETITIE KAN DEZE 'BEKERREDENERING' ZEER UITZONDERLIJK VAN TOEPASSING ZIJN : BV.IN DE ONDERLINGE CONFRONTATIE MET DE CONCURRENT IN DE REEKS ALS HET OM DE KAMPIOENSTITEL GAAT, WANT DIT MAAKT HET VOOR DIE GROEP MOGELIJK ZICH NA DE COMPETITIE TE METEN MET ANDERE VLAAMSE KAMPIOENEN.